சவுல் வீட்டு வம்சத்தானாகிய சீமேயி என்ற மனிதன் தாவீதையும் அவனோடு இருந்தவர்களையும் பார்த்து தூஷித்துக் (சபித்துக்)கொண்டே நடந்து வந்தான்.
நியாயமில்லாமல் மற்றவர்கள் தூஷிக்கும் போது …
சந்தோஷமான சூழ்நிலை, நெருக்கடியான சூழ்நிலை, வெற்றி பெற்ற சூழ்நிலை, மனக்கசப்பான சூழ்நிலை என்று வாழ்க்கையில் பல சூழ்நிலைகளில் நாம் செல்ல வேண்டிருக்கிறது. சந்தோஷமான, வெற்றிகரமான சூழ்நிலையில் கர்த்தரை சில நேரங்களில் மறந்தாலும், மனதிற்குள்ளாக அவரைப் போற்றுகின்றோம். ஆனால், கசப்பான மற்றும் நெருக்கடியான சூழ்நிலையில் செல்லும்போது மற்றவர்கள் நம்மைப் பார்த்து தகாத வார்த்தைகளால் சபித்து (அந்த சாபத்தைப் பெற எந்தவித அநியாயமும் செய்யவில்லை என்பது நமக்கே தெரியும். ஆனாலும்) அநியாயமாக குற்றம் சாட்டப்படும்போது நாம் அவர்கள் மீது கோபம் கொண்டு ஏன் இப்படி ஆகிறது? என்று தேவனிடம் கேள்வி கேட்கிறோம்.
வேதாகமத்தில் இப்படிபட்ட ஒரு சூழ்நிலையை தாவீது அரசனும் சந்திக்கிறார். ஆனால் அவர் எப்படி நடந்து கொண்டார் என்பதே நமக்கு ஒரு நல்ல பாடமாகும். தாவீது அரசன் ஆவதற்கு முன்பும், அரசன் ஆனபின்பும் பல நெருக்கடியான சூழ்நிலைகளை சந்திக்கிறார். அந்த சூழ்நிலைகளில் எவ்வாறு தலைமைத்துவ பண்புகளைக் கொண்டிருக்கிறார் என்பதைப் பார்ப்போம்.
சவுல் அரசன் மடிந்த பின்பு இஸ்ரவேல் அரசாங்கம் தாவீது அரசனின் கீழ் வருகிறது. சிறப்பாக ஆண்டுக் கொண்டிருக்கும்போது அவருடைய மகன் அப்சலோம் அரசைக் கைப்பற்ற நினைத்து, தாவீது அரசனையும் (தன் தகப்பனையும்), அவரோடுகூட இருப்பவர்களையும் பின் தொடர்ந்து வெற்றிக் கொள்ள முயற்சிகளை மேற்கொண்டான். அதனால், தாவீதும், அவனோடுகூட இருந்தவர்களும் தப்பி ஓடிப்போனார்கள். அவர்கள் தப்பி ஓடி பகூர் என்ற ஊர் மட்டும் வந்தபோது, சவுல் வீட்டு வம்சத்தானாகிய சீமேயி என்ற மனிதன் தாவீதையும் அவனோடு இருந்தவர்களையும் பார்த்து தூஷித்துக் (சபித்துக்)கொண்டே நடந்து வந்தான். அதுமட்டுமல்லாமல் அவர்கள் மீது கற்களையும் எறிந்தான் (2 சாமு. 16: 5,6) சீமேயி தாவீதைத் தூஷித்து, ‘இரத்தப் பிரியனே, பேலியாளின்மனுஷனே, தொலைந்துபோ, தொலைந்துபோ என்றான்.’
இங்கு ஒரு விஷயத்தை நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். தாவீது அரசனாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவர். தாவீதோடு இருப்பவர்களும் தாவீதை அரசனாக ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். இந்த சூழ்நிலையில் சீமேயி மீது கோபம் கொண்டு அவனை கொல்ல நினைத்தார்கள். தாவீது மட்டும் ஆணையிட்டு இருந்தால் சீமேயியின் தலையை எடுத்திருப்பார்கள். அவருடைய படைத்தளபதி அபிசாய் தாவீதை நோக்கி: ‘‘அந்தச் செத்தநாய் ராஜாவாகிய என் ஆண்டவனை தூஷிப்பானேன்? நான் போய் அவன் தலையை வாங்கிப்போடட்டுமே’’ என்றான் 2 சாமு 16 :9.
ஆனால் தாவீது அரசனோ வித்தியாசமான வேறுபட்ட பதில் அதற்குத் தருகிறார். ஒருவேளை இந்த சூழ்நிலையில் நாம் இருந்தோமானால் கோபத்தோடு சீமேயியை குறைந்தபட்சம் வேறு இடத்திற்கு இழுத்துச் செல்ல ஆணையிட்டிருபபோம். ‘‘தாவீதோ, அவன் தூஷிக்கட்டும்; தாவீதைத் தூஷிக்கவேண்டும் என்று கர்த்தர் அவனுக்குச் சொன்னார்; ஆகையால், ஏன் இப்படிச் செய்கிறாய் என்று கேட்கத்தக்கவன் யார்?’’ என்றார் (2சாமு 16:10) இந்த சூழ்நிலையில் சீமேயியை திட்டாமலும், கர்த்தரையும் திட்டாமலும் அதுவும் கர்த்தருடைய சித்தமென்று அந்த சூழ்நிலையிலும் தைரியத்துடன் பின்னும் தாவீது அபிசாயையும் தன் ஊழியக்காரர் எல்லாரையும் பார்த்து : ‘‘இதோ, என் கர்ப்பப்பிறப்பான என் குமாரனே என் பிராணனை வாங்கத் தேடும்போது, இந்தப் பென்யமீனன் (சீமேயி) எத்தனை அதிகமாய்ப் பார்த்து, இந்த நாளில் அவன் நிந்தித்த நிந்தனைக்குப் பதிலாக எனக்கு நன்மையைச் சரிக்கட்டுவார்’’ (2சாமு 16:11,12) என்று அந்த சூழ்நிலையிலும் ஒரு Positive Approach கொண்டிருக்கிறார்.
இந்த மனப்பக்குவம் நம்மிடத்தில் உண்டா? சோதனையான காலக் கட்டங்களில் நாம் செல்லும் போது நமக்குத் தீங்குசெய்பவரை, சபிப்பவரை, திட்டுபவரை, வீண் வழக்குகளில் மாட்டி விட்டவரை எப்படி நோக்குகிறோம். நாமும் அவர்களைப் போன்று அவர்களை சபிக்கிறோமா? அல்லது பொறுமையோடு சகிக்கிறோமா? நம் வாழ்வில் கர்ததர் அனுமதித்தார் என்று பொறுமையோடு ஏற்றுக் கொளகிறோமா? நாமும் பதிலுக்கு அவர்களைச் சபிப்போமானால் சேற்றைமற்றவர்கள் மீது எறியவேண்டும் என்று நினைப்பவர் முதலாவது அவர்கள் கைகளில் தான் சேறு படிகிறது என்பதை உணரவேண்டும்.
அதனால், “ஏற்றக்காலத்திலே தேவன் உங்களை உயர்த்தும்படிக்கு, அவருடைய பலத்த கைக்குள் அடங்கியிருங்கள்” (1பேதுரு.5:6) அவ்விதமாகவே, அப்சலோம் மடிந்து, தாவீது அரசனாக திரும்பி வரும்போது சீமேயி எல்லோருக்கும் முன்பாக யோர்தான் நதியண்டையில் வரவேற்கச் சென்றான். அதோடு மட்டுமல்லாது ராஜாவின் காலில் விழுந்து மன்னிப்பும் கேட்டான். (2சாமு 19:16-20).
எல்லாவற்றிற்கும் நிச்சயமாகவே முடிவு உண்டு உன் நம்பிக்கை வீண் போகாது (நீதி 23:18)ன் படி கர்த்தர் எல்லாவிதமான இடுக்கண்களிலும் நம்மை கடந்து வெற்றிக் கொள்ள செய்வார். இந்த வெற்றி கர்த்தரால் உண்டானது என்று உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். வெற்றி வந்த பின்பு, நம்மை தூஷித்தவர்களை பழி தீர்க்க வாய்ப்பு கிடைக்கும். நம்மை தூஷித்தவர்கள், மட்டமாக நினைத்தவர்கள் தாழ்ந்து போய் இருப்பார்கள்.
இந்த சூழ்நிலையில் திரும்பவும் அபிசாய் ‘கர்த்தர் அபிஷேகம் பண்ணினவரைச் சீமேயி தூஷித்தபடியினால், அவனை அதற்காகக் கொல்லவேண்டாமா?’ என்றான் (2சாமு 19:21) ஆனால் தாவீதோ. ‘‘நான் அரசனாகபதவி ஏற்கும் இந்த நாளில் ஏன் ஒருவனை சாகடிக்க வேண்டும்’’ என்று சீமேயியைப் பார்த்து, ‘‘நீ சாவதில்லை’’ என்று மன்னித்து அனுப்பினான். (2சாமு 19 :22,23) இந்த மனபான்மை நமக்கு வரவேண்டும். எதிரி நம் கையில் வந்தாலும் அவர்கள் தூஷித்ததற்கு, திட்டியதற்கு சமமாக சரிக்கு சரி செய்யாமல் மன்னித்து அனுப்ப நம்மை பக்குவப்படுத்தி கொள்ள வேண்டும். மேற்கண்ட சம்பவத்தில் நாம் எந்த சூழ்நிலையில் இருந்தாலும் தேவனைப் பற்றி அவரோடு வாழும்போது இடுக்கண்களில் இருந்து கர்த்தர் இரட்சிப்பார். ‘‘சோதனையைச் சகிக்கிற மனுஷன் பாக்கியவான். அவன் உத்தமனென்று விளங்கின பின்பு கர்த்தர் தம்மிடத்தில் அன்பு கூருகிறவர்களுக்கு வாக்குத்தத்தம் பண்ணின ஜீவகிரீடத்தைப் பெறுவான்’’ (யாக்கோபு 1:12) என்பதையும் அறிந்து கொள்ளலாம்.
கர்த்தர் நம்மையும் நம் குடும்பத்தையும் ஆசீர்வதிப்பாராக!
– சுவிசேஷகர் யோவான் காந்தி இரா
நங்கூரம் ஊழியங்கள்
R. Yovan Gandhi, Evangelist, lives in Chennai, India
தண்ணீர் கண்ணீர் வரும் சொல்லாய் மாறி
வருகிறது. ஆபத்து வெகு தொலைவில் இல்லை என்பதை கட்டியம் கூறும் நிகழ்வுகளுக்கு
பஞ்சமில்லை. பருவ மழை பொய்த்து வருகிறது. சூரிய கதிர்களின் வெப்பம்
நாளுக்கு நாள் உச்சத்தை தொடுவது வாடிக்கையாகிவிட்டது. ஒவ்வொரு பருவத்திற்க்கென்று
இருந்த நிலைப்பாடுகளும், கால
வரையறையும், கோட்பாடுகளும்
மாறி வெகு காலம் கடந்து விட்டது. வறண்டே பார்த்த ஆறுகள் , குளம்கள் , குட்டை கள் எனும் இத்தியாதி
நீர்நிலைகாளாய் ஒருகாலத்தில் பெயரளவில் இருந்த யாவும் இன்று உருவம் மாறி
வடிவம் இழந்து, அடையாளத்தையே
தொலைத்த சோகத்தை யாரும் நினைப்பதுக் கூட இல்லை.
உயிர் நாடியாம் தண்ணீர் :
இத்தனைக்கும் மேலாக
நாம் மேலே சொன்ன கண்ணீர் தரும் தண்ணீர் மட்டும் மனுக்குலத்திற்கு மிகப் பெரிய ஆதாரமாக
இருக்கிறது. மனிதனுக்கு மட்டுமா என்றால் இல்லை மனிதன் வாழும் பூமிக்கும்
ஆதாரமாக இருப்பது தண்ணீரே. நம் மனித உடலில் தண்ணீரின் பங்கு 60%
என்றால் நம்ப முடிகிறதா? மாத்திரம் அல்ல சில உடல் உறுப்புக்களில் நீரின் அளவு 90%
என்றும் அளவிடப்படுகிறது. இன்னும் குறிப்பாக இருதயம்
மற்றும் மூளை ஆகியவைகளின் நீரின் அளவு 73% என்றும் நுரையிரலில் 83% மாகவும் அளவிடப்படுகிறது. சரி, மனித உடலில் நீரின் பங்களிப்பு இவ்வளவு
என்றால் நாம் வாழும் பூமியில் நீரின் ஆளுமை 71% அதாவது பூமியின் மொத்தப்பரப்பளவில் 71% தண்ணீரால் சூழப்பட்டிருப்பதை
குறிக்கிறது.
நாம் உண்ணும் உணவு
பொட்ருட்களில் காய் கனி வகைகளில் நீரின் அளவு அதிகம். சில அறிய வகை தாவரங்களில் தண்ணீர்
பொக்கிஷ வைப்பாக ஜீவ ராசிகள் அனைத்துக்குமான வரப்பிரசாதமாக
வைக்கபட்டிருக்கிறது. மட்டுமல்லாமல் காற்றில் நீர் இருக்கிறது, பூமியின் தூளில் நீர் கலந்தே இருப்பதை
நாம் அறிவோம்.
இதோடு நில்லாமல் பூமிக்கு ஆதாரமான தண்ணீரை பனிப்பாறைகளாக சேமித்து வைத்திருக்கிறது
இயற்க்கை. இது இயற்கையின் நியதி மாத்திரமல்ல நம் ஒவ்வொருவருக்கும் தண்ணீரின்
அத்தியாவசியத்தை உணர்த்திக்கொண்டிருப்பதாகவே அமைகிறது.
அப்படியானால்,
தண்ணீரின் முக்கியத்துவம் என்ன என்பதை
நாம் மேற்சொன்ன காரணிகள் மூலம் நன்கு அறிய முடிகிறது. இத்துணை
அத்தியாவசியமான தண்ணீருக்கு இப்போது பஞ்சம் வந்திருக்கிறது என்றால்
இயற்க்கை விதித்த வழியில் கோளாறு என்பதே சரியான பதிலாகும். இந்த கோளாறை
சரி செய்வதில் தான் நம் வாழ்வே அடங்கி இருக்கிறது. இயற்க்கை விதியினை
சரியாகப்புரிந்தால் மாத்திரமே நாம் செய்த, செய்கின்ற தவறை கண்டு பிடிக்கமுடியும், அதை களைய முடியும்.
விதி எண் 1 :
ஆதியிலே தேவன் வானத்தையும் பூமியையும்
சிருஷ்டித்தார். பூமியானது ஒழிங்கின்மையும் வெறுமையுமாய் இருந்தது. ஆழத்தின்
மேல் இருள் இருந்தது.
தேவ ஆவியானவர் ஜலத்தின் மேல் அசைவாடிக்கொண்டிருந்தார். ஆதியாகமம் : 1 : 1 –
2
பின்பு தேவன் ஜலத்தின் மத்தியில்
ஆகாயவிரிவு உண்டாகக்கடவது என்றும், அது ஜலத்தினின்று
ஜலத்தைப் பிரிக்கக்கடவது என்றும் சொன்னார். தேவன் ஆகாயவிரிவை
உண்டுப்பண்ணி,
ஆகாய விரிவுக்கு கிழே இருக்கிற
ஜலத்திற்கும், ஆகாய விரிவுக்கு மேலே
இருக்கிற ஜலத்திற்கும் பிரிவுண்டாக்கினார், அது அப்படியே ஆயிற்று.
ஆதியாகமம் : 1
: 6 – 7 – பின்பு தேவன்
வானத்தின் கீழே இருக்கிற ஜலம் ஓரிடத்தில் சேரவும், வெட்டாந்தரை காணப்படவும்கடவது என்றார்,
அது அப்படியே ஆயிற்று. தேவன் வெட்டாந்தரைக்குப்
பூமி என்றும், சேர்ந்த
ஜலத்திற்குச் சமுத்திரம் என்றும் பேரிட்டார். தேவன் அது நல்லது என்று
கண்டார். ஆதியாகமம் : 1 : 9 – 10
விதி எண் 2 : அவர் நீர்த் துளிகளை அணுவைப் போல
ஏறப்பண்ணுகிறார். அவைகள் மேகத்திலிருந்து மழையாய்ச் சொரிகிறது. யோபு : 36 :
27
அவர் நீர்த் துளிகளை
மேகத்தில் ஏற்றி, மின்னலினால்
மேகத்தைச் சிதறப்பண்ணுகிறார்.
அவர் அவைகளுக்கு கட்டளையிடுகிற யாவையும், அவைகள் பூச்சக்கரத்தில் நடப்பிக்கும்படி,
அவர் அவைகளைத் தம்முடைய ஞான ஆலோசனைகளின்படியே
சுற்றித் திரியப் பண்ணுகிறார். ஒன்றில் தண்டனையாகவும், ஒன்றில் தம்முடைய பூமிக்கு உபயோகமாகவும்,
ஒன்றில் கிருபையாகவும் அவைகளை வரப்பண்ணுகிறார்.
யோபு : 37 : 11 – 12
மழைக் கோட்பாடுகள் :
இந்த இரண்டு
விதிகளிலும் மழைக்கான ஆழ்ந்த அநேக சூட்சுமங்கள் அடங்கியிருப்பதை காணமுடியும். இவ்விரு
விதிகளும் நமக்குணர்த்தும் மூன்று மிக முக்கியமான தார்ப்பரியங்களைப்
பார்போம். 1. நீர்
ஒன்றே, இரண்டாக ( + – ) மேலேயும் கீழு மாக
இருப்பது 2. இரண்டும்
ஒன்றை ஒன்று சார்ந்தது, சுழற்சிக்கு
உட்ட்பட்டது 3. கட்டளைக்கு
உட்பட்டே செயலாற்றக்கூடியது.
மேற்சொன்ன காரணக் காரியங்களை நாம்
கவனத்தில்கொண்டு செயல்படும்போது போதுமான மழை பெறுவதற்கான சாத்தியக்கூறுகள்
அதிகம் என்பதில் நமக்கு ஐயப்பாடுகள் தேவையில்லை. தண்ணீருக்கான இரண்டு
விதிகளைப் பார்த்தோம். அவைகளிலிருந்து மூன்று முக்கியமான கோட்பாடுகள் யாவை
என்றும் அறிந்துக்கொண்டோம். இப்போது அந்த முன்றாவது கோட்பாட்டை சற்று ஆழமாக
பார்ப்போம்.
கோட்பாடு எண் 3 :
மழை பூமியில் பொழிய வேண்டுமானால் உரியவரின் கட்டளை அவசியம் என்பதை மூன்றாவது கோட்பாடு நமக்கு உணர்த்துகிறது. இதில் நமக்கு எள்ளளவும் ஐயம் வேண்டுவதில்லை காரணம் வீட்டுப் பிராணிகளை நாம் அறிவோம், அவைகள் அவைகளின் உரியவருக்கே கட்டுப்படுகிறது. அப்படியானால் மழையும் அவ்வாறே கட்டுப்படும் இதில் அதிசயம் ஒன்றும் இல்லை. ஆனால் நாம் ஒன்றை மாத்திரம் தெரிந்துக்கொள்ளவேண்டும் அல்லது உணர்ந்துக்கொள்ளவேண்டும் அவைகள் யாருடைய கட்டளைகளின் அடிப்படையில் செயல்படுகிறது. இது தான் மிக முக்கியம். அவர் யார்?
சிருஷ்டி கர்த்தர் :
வானங்களைச்
சிருஷ்டித்து பூமியையும் வெறுமையாயிருக்கச் சிருஷ்டியாமல் அதைக் குடியிருப்புக்காகச்
செய்து படைத்து, அதை
உருவேற்படுத்தின தேவனாகிய கர்த்தர் சொல்லுகிறதாவது நானே கர்த்தர்,
வேறொருவர் இல்லை. ஏசாயா : 45 :
18
வானத்தைப் படைத்தவர்
தான் பூமியையும் உண்டாக்கினார். அந்த பூமியை வெறுமையாய் இருக்க படைக்காமல்
குடியிருப்புக்காகவே படைத்தவரும் அவரே. அந்த பூமியில் குடியிருக்கிற நம்மையும்
படைத்தவர் தான் மழைக்கு கட்டளை கொடுக்கிறார் என்பதும் நமக்கு தெளிவாக
விளங்குகிறது. இங்கே மழைக்கு கட்டளை கொடுப்பவர் யார் என்பது தெரிந்து
விட்டதால், மழை
வரவில்லை என்றால் யாரை அணுகவேண்டும் என்பதும் நமக்கு
தெளிவாகிவிட்டது.
சார்பு விதி :
இங்கே நமக்கு ஒரு
கேள்வி வரும் அல்லது வரவேண்டும். ஒரு படைப்பு என்றால் அதின் வெற்றியே அது சரியாய் இயங்கும்
தன்மையை பொருத்து தான் அமையும். படைக்கப்பட்ட அனைத்தும் தான்
செய்யத்தக்கதை அதின்னதின் காலத்தில் செயல்பட்டால் தானே அழகு. உண்மை, படைக்கப்புக்கள் யாவும் தம் பணியை செவ்வனே செய்துக்கொண்டுதான்
இருக்கின்றன. குறிப்பாக சொல்லவேண்டுமானால் மனித படைப்பைத் தவிர அனைத்தும் தம் பாதையில்
விலகாமல் ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறது. அதேநேரத்தில் ஒன்றை நாம் மறந்து
விடக்கூடாது, அனைத்து
படைப்புக்களும் ஒன்றை ஒன்று சார்ந்து இயங்கும் தன்மை
கொண்டவைகளாகும். அப்படியானால் ஒன்றில் நிகழும் மாற்றம் அனைத்திலும்
பிரதிபலிக்கும் என்பதே படைப்பின் தனித்துவம்.
உலக வெப்பமயமாதல் :
உலக வெப்பமயமாதல்
இன்றைய உலகின் மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தல் என்பது நாம் அறிந்ததே. இந்த அச்சுறுத்தலுக்கு காரணம்
மனுக்குலத்தின் அத்துமிறல் என்பதே உண்மை. அனைத்து படைப்புக்களிலும் சுய
சிந்தை ஆற்றல் பெற்ற விசேஷப் படைப்பு மனிதப்படைப்பு மட்டுமே. அதி சிறப்பான
சுய சிந்தை ஆற்றலை மனிதன் தவறாக பயன்படுத்துவதால், தன் அழிவை தானே நிர்ணயித்துக் கொள்ளும்
துரதிர்ஷ்டத்தை உடையவனாகவும் மனித படைப்பு திகழுகிறது. தனக்கு இருக்கும்
சிறப்பு அந்தஸ்தை மனிதன் தவறாக பயன்படுத்துவான் என்று அறிந்திருந்தார் தேவன்.
ஆகவே சத்திய வார்த்தையாகிய
வேதாகமத்தை அவனுக்கு கொடுத்து, அதிலுள்ள
கட்டளைகளையும், கற்பனைகளையும்,
நீதி நேயமங்களையும் கைக்கொண்டு வழி
தவறாத, தடம் புரளாத நெறியில் வாழ வழி
செய்தார்.
மனிதனோ அக்
கட்டளைக்கு செவி மடுக்காமல் செயல்பட்டதின் விளைவே உபத்திரவம், பாடுகள், கஷ்டங்கள். தேவனாகிய கர்த்தர் மனுஷனை
ஏதேன் தோட்டத்தில் அழைத்துக்கொண்டு வந்து, அதை பண்படுத்தவும் காக்கவும் வைத்தார்.
ஆதியாகமம் : 2 : 15 பூமியை பண்படுத்தவும்
காக்கவும் செய்யும் பொறுப்பில் இருக்கும் மனிதனுக்கு உதவியாக தான் தேவன் சூரியனை,
சந்திரனை, மழையை, மிருக ஜீவன்களை எல்லாம் தந்தார். மனிதன் விதிகளை
மீறினான், இயற்கைக்கு
எதிராக செயல்பட்டான்.
எல்லாம் தலைகிழானது. ஆபத்தை வருவித்துக்கொண்டான்.
சரி, இப்போது மழைக்கு வருவோம். “நான் ஏற்ற
காலத்தில் உங்களுக்கு மழைபெய் யப்பண்ணுவேன், பூமி தன் பலனையும், வெளியிலுள்ள மரங்கள் தங்கள் கனியையும் கொடுக்கும்”.
லேவியராகமம் : 26 : 4 இது
மழைக்கான விதியின் அடிப்படையிலான செயல் பாட்டு முறைமை. மழை ஏற்ற
காலத்தில் பொழிய வேண்டும். அப்போது பூமியில் வாழும் ஜீவ ராசிகள் அதின் பாலா பலனால்
அவைகளுக்கு ஜீவனம் உண்டாகும். இந்த சுழற்சி சீராக நடைபெற வேண்டுமானால் சில
அடிப்படை செயல்கள் நிகழ்ந்துக் கொண்டே இருக்கவேண்டும், ஏன் ? அனைத்தும் ஒன்றுக்கொன்று சார்புத் தன்மை இலக்கணமே காரணம்.
அந்த அடிப்படையில் மனிதன் செய்திருக்க வேண்டியது அல்லது செய்ய வேண்டியதை இப்போது பார்க்கலாம்.
நீங்கள்
உங்களுக்கு விக்கிரகங்களையும் சுரூபங்களையும் உண்டாக்காமலும், உங்களுக்குச் சிலையை நிறுத்தாமலும்,
சித்திரந்தீர்ந்த கல்லை நமஸ்கரிக்கும் பொருட்டு உங்கள்
தேசத்தில் வைக்காமலும் இருப்பீர்களாக ; நான் உங்கள் தேவனாகிய கர்த்தர்.
என்
ஓய்வு நாட்களை ஆசரித்து, என்
பரிசுத்த ஸ்தலத்தைக்குறித்துப் பயபத்தியாயிருப்பீர்களாக ; நான் கர்த்தர்.
நீங்கள்
என் கட்டளைகளின்படி நடந்து, என்
கற்பனைகளைக் கைக்கொண்டு, அவைகளின்படி
செய்தால்,
நான்
ஏற்ற காலத்தில் உங்களுக்கு மழைபெய்யப்பண்ணுவேன், பூமி தன் பலனையும், வெளியிலுள்ள மரங்கள் தங்கள் கனியையும்
கொடுக்கும். லேவியராகமம் : 26 : 1 – 4
ஆக எப்போது
மேற்சொன்னவை மீறப்பட்டதோ, அப்போதிருந்தே
அனைத்தும் மாற ஆரம்பித்துவிட்டது. கால நிலையில் மாற்றம், அளவீடுகளில் மாற்றம் மாத்திரமல்ல இதன் அடிப்படையில்
அழிவுகளும், பேரழிவுகளும்,
வறட்சியும் பூமி சந்திக்க வேண்டியதாயிற்று.
நூதன மாற்று வழிகள் :
இந்த நிலை, இன்று நேற்று வந்ததல்ல மாறாக பல்லாயிரம்
ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே நிகழ்த்த மாற்றத்தின் விளைவு. ஆனால்
இன்று வரை இதற்கு தீர்வு காண நாம் முயற்சிக்கவில்லை என்பது தான் மிக
வருத்தமான காரியம். மாறாக மனிதன் நூதனமான மாற்று வழிகளை யோசிக்க ஆரம்பித்தான்.
அவைகளில் ஒன்று, செயற்கை
மழைக்கான யுக்திகளை
கையில் எடுத்தான், அது
மேலும் பிற சிக்கலுக்கு வழி வகுத்ததே ஒழிய தீர்வை தரவில்லை.
இதுவுமல்லாமல், அறுப்புக் காலம் வர இன்னும் மூன்று
மாதம் இருக்கும் போதே மழையை நான் தடுத்தேன், ஒரு பட்டணத்தின்மேல் மழை பெய்யவும் ஒரு பட்டணத்தின்மேல் மழை
பெய்யாமலிருக்கவும் பண்ணினேன். ஒரு வயலின்மேல் மழை பெய்ந்தது, மழை பெய்யாத மற்ற வயல் காய்ந்து
போயிற்று. இரண்டு மூன்று பட்டணங்களின் மனுஷர் தண்ணீர் குடிக்க
ஒரே பட்டணத்துக்குப் போய் அலைந்தும் தாகம் தீர்த்துக்கொள்ளவில்லை. ஆகிலும்
நீங்கள் என்னிடத்தில் திரும்பாமற் போனீர்கள் என்று கர்த்தர் சொல்லுகிறார்.
ஆமோஸ் : 4 : 7 – 8 இப்படி தொடர்ந்து நாம்
எச்சரிக்கப்பட்டும், உணர்வடையவில்லை.
இப்போதும் மனம்
திரும்பாமல் போனால் எப்படி ? இன்றைய
சூழலில் அநேகமாயிரம் பிரயத்தனங்களை நாம் எடுத்துக் கொண்டுத் தான்
வருகிறோம். ஆனால் அனைத்தும் சரியானது தானா ? என்று சீர்தூக்கிப் பார்ப்பதில்
தொடர்ந்து தவறுகிறோம். அநேக இடங்களில் தொடர்ந்து மந்திரங்களும்,
பிரர்தனைகளும், ஜெபங்களும் நடந்த வண்ணம் இருக்கிறது.
உதாரணத்திற்கு :
வீட்டுக் காரியமோ
அல்லது வீட்டு விசேஷ நிகழ்ச்சிக்கோ சமையலுக்கா அடுப்பை பற்ற வைக்கவேண்டும் என்று
வைத்துக்கொள்ளுவோம். அடுப்பை பற்ற வைக்கவேண்டும் என்பதற்காக பெரிய பெரிய கட்டைகளை கொண்டு
வந்து போட்டு உடனே எரிய வைக்க முடியுமா? கட்டைகளை சரியாக பிளந்து, உலர்த்தி, ஆயத்தப்படுத்தி இருக்கவேண்டும். அதிலும் உடனே
பற்றிக்கொள்ளும் வண்ணம் சிறுசிறு சுள்ளிகள், மரத்துகள்கள் போததற்கு கற்பூரமோ
மண்ணெண்ணையோ உபயோகித்து விரைந்து பற்ற வைப்பது வழக்கம். பிறகு சிறு சிறு
கட்டைகள் முதலில் உபயோகப்படுத்தி தீ ஏற ஏற மற்ற கட்டைகள் இப்போது அடுப்பில்
வைக்கப்படுவது போல் நமது செயல்கள் அமைவது தானே முறை.
காலை வேளைகளில் யாசகம் கேட்டு
வருபவர்களை நாம் அறிவோம். அவர் குரல் எங்கோ கேட்பது போல் இருக்கும். ஒருவேளை அவர்
ஐந்து வீடுகள் தள்ளியோ அல்லது பக்கத்து தெருவிலோ அவர் காணப்படலாம். அதற்காக யாசகம்
அளிக்க நினைப்பவர் ஓடிச்சென்று அவரை தேடிப்பிடித்து அவருக்கு தர்மம் செய்வாரா ?
ஒரு வேளை அவர் அந்தவழியை கடக்க நேரிட்டாலோ அல்லது வேறு
சூழ்நிலைகளால் ஒரு சில சந்தர்பங்களில் வேண்டுமானால் இது சாத்தியப்படும்,
எல்லா நேரங்களிலும் அல்ல.
அப்படியானால் மழை தரும் அதிகாரம் யார்
கரங்களில் இருக்கிறது? மழை பெறுவதற்கான சரியான
முறை என்ன என்பதை கவனத்தில் கொள்ளுவது மிக மிக அவசியமானதாகும். அல்லவென்றால் நம்
முயற்சி விழலுக்கு இறைத்த நீர் போன்றே அமையும்.
உரியவரை நாடு :
நான் கர்த்தர்,
இது என் நாமம் ; என் மகிமையை வேறொருவனுக்கும், என் துதியை விக்கிரகங்களுக்கும் கொடேன்.
ஏசாயா : 42 : 8
இது தேவன் நமக்கு
சொல்லும் மிக முக்கியமான குறிப்புக்களில் ஒன்று. இந்த காரியத்தில் நாம் தவறு செய்ய முடியுமா ?
அப்படியானால் அவரே சொல்லுகிறார் ;
தாகமுள்ளவன்மேல் தண்ணீரையும், வறண்ட நிலத்தின் மேல் ஆறுகளையும்
ஊற்றுவேன், உன்
சந்ததியின்மேல் என் ஆவியையும், உன்
சந்தானத்தின் மேல் என் ஆசீர்வாதத்தையும் ஊற்றுவேன். ஏசாயா : 44
: 3 இந்த மகா உன்னதமான
காரியத்தை இழக்க
முடியுமா என்று பார்க்கவேண்டும்.
உயர்ந்த மேடுகளில் ஆறுகளையும், பள்ளத்தாக்குகளின் நடுவே ஊற்றுகளையும் திறந்து, வனாந்திரத்தைத் தண்ணீர்த் தாடகமும்,
வறண்ட பூமியை நீர்க்கேணிகளுமாக்கி, கர்த்தருடைய கரம் அதைச் செய்தது என்றும்,
இஸ்ரவேலின் பரிசுத்தர் அதைப் படைத்தார் என்றும்
யாவரும் கண்டு உணர்ந்து சிந்தித்து அறிவார்கள். ஏசாயா : 41 : 18,20
நாம் யாவரும் அவர்
தான் காரணர், ஆளுகை
செய்கிறவர் என்று அறியும் வேளையும் வந்தது என்பதை அறுதியிட்டுத்
தீர்க்கமாய் முன் அறிவித்திருக்கிறது வேதம்.
பின் மாரிக்காலத்து
மழையைக் கர்த்தரிடத்தில் வேண்டிக்கொள்ளுங்கள், அப்பொழுது கர்த்தர் மின்னல்களை
உண்டாக்கி, வயல்வெளியில்
அவரவருக்குப் பயிருண்டாக
அவர்களுக்கு மழையைக் கட்டளையிடுவார். சகரியா : 10 : 1
அவர் பள்ளத்தாக்குகளில் நீருற்றுக்களை
வரவிடுகிறார், அவைகள்
மலைகள் நடுவே ஓடுகிறது.
அவைகள் வெளியின் ஜீவன்களுக்கெல்லாம் தண்ணீர் கொடுக்கும், அங்கே காட்டுக் கழுதைகள் தங்கள் தாகத்தைத்
தீர்த்துக்கொள்ளும். அவைகளின் ஓரமாய் ஆகாயத்துப் பறவைகள் சஞ்சரித்து, கிளைகள் மேலிருந்து பாடும். தம்முடைய மேல்வீடுகளிலிருந்து
பர்வதங்களுக்கு தண்ணீர் இறைக்கிறார். உமது கிரியைகளின் பலனாலே பூமி திருப்தியாயிருக்கிறது.
பூமியிலிருந்து ஆகாரம் உண்டாகும்படி, அவர் மிருகங்களுக்குப் புல்லையும், மனுஷருக்கு உபயோகமான பயிர் வகைகளையும் முளைப்பிக்கிறார்.
சங்கிதம் : 104 : 10-14
கர்த்தருடைய சத்தம் தண்ணீர்களின் மேல்
தொனிக்கிறது. மகிமையுள்ள தேவன் முழங்குகிறார். கர்த்தர் திரளான
தண்ணீர்களின் மேல் இருக்கிறார். கர்த்தர் ஜலப்பிரவாகத்தின்
உட்கார்ந்திருக்கிறார்.
கர்த்தர்
என்றென்றைக்கும் ராஜாவாக வீற்றிருக்கிறார். சங்கிதம் : 29 : 3,10 அவர் உறைந்த மழையையும், கல்மழையையும், தம்முடைய வல்லமையின் பெருமழையையும் பார்த்து, பூமியின்மேல் பெய்யுங்கள் என்று
கட்டளையிடுகிறார். தெற்கேயிருந்து சூறாவளியும், வட காற்றினால் குளிரும் வரும். தம்முடைய சுவாசத்தினால் தேவன்
குளிரைக் கொடுக்கிறார். அப்பொழுது ஜலத்தின் மேற்ப்பரப்பானது உறைந்துப்போம். யோபு : 37
: 6 , 9 – 10 இதோ, அவர் தண்ணீர்களை அடக்கினால் எல்லாம்
உலர்ந்துபோம், அவர்
அவைகளை வரவிட்டால், பூமியைக்
கீழதுமேலதாக்கும். யோபு : 12 : 15
நாம் இது வரை
மழைக்கான விதிகளையும், மழைக்கு
உரியவரையும், அவரின் அதிகாரத்தையும்
வல்லமை பிரஸ்தாபத்தையும் அதற்குரிய வேதாகம மெய் விளக்கத்தையும் விரிவாக பார்த்தோம்.
இபோதோ நாம் செய்ய தக்கதை சிந்திப்போம், செயல்படுவோம்.
நாம் உலகத்தின்
போக்கை அறிவோம், இன்றைய
சூழ்நிலை எவ்வாறிருக்கிறது என்பதையும் நாம் உணர்ந்திருக்கிறோம்.
செய்ய தகாததை விடுத்து, செய்யத் தக்கதை செய்வோமானால்
நம் வாழ்வு நீடித்திருக்கும். நீதியாய் நடந்து, செம்மையானவைகளை பேசி, இடுக்கண் செய்வதால் வரும் ஆதாயத்தை
வெறுத்து, பரிதானங்களை
வாங்காதபடிக்குத் தன் கைகளை உதறி, இரத்தஞ்சிந்துவதற்கான யோசனைகளைக்
கேளாதப்படிக்குத் தன் செவியை அடைத்து, பொல்லாப்பைக் காணாதப்படிக்கு தன் கண்களை
மூடுகிறவனெவனோ, அவன்
உயர்ந்த இடங்களில் வாசம் பண்ணுவான், கன்மலைகளின் அரண்கள் அவனுடைய உயர்ந்த
அடைக்கலமாகும். அவன் அப்பம் அவனுக்குக் கொடுக்கப்படும். அவன் தண்ணீர் அவனுக்கு
நிச்சயமாய்க் கிடைக்கும்.
ஏசாயா : 33 : 15 – 16
இதுவே தேவன் நமக்கு
தரும் நிச்சயம். வாழ்வாங்கு வாழுவோம், மற்றவர்களையும் வாழவைப்போம். நாம் வாழும் பூமியை
பாதுகாப்போம். அப்போது பின்வரும் நம் சந்ததி நம்மை வாழ்த்தும்.
நன்றி, தேவன் உங்கள் யாவரையும் ஆசீர்வதித்து
காப்பாராக , ஆமென்.
ஒவ்வொரு விஷயத்திற்கும் நமக்கென்று ஒரு கருத்துக்கள் இருக்கும். அப்படியாக சில விஷயங்களை போகிற போக்கில் சொல்லுகிறேன். பொதுவான விஷயங்களைப் பற்றித்தான்…
நாம் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விதமாக செயல்படுகிறோம். பறவைகள் பலவிதம்; ஒவ்வொன்றும் ஒருவிதம் என்று கவிஞர் கண்ணதாசன் கூறியிருப்பார். பறவைகள் மட்டும்தானா பலவிதம்; மனிதர்களும்தான்.
ஒரு நண்பரிடம் உங்களைப் அடிக்கடி பார்க்க முடியவில்லையே என்றுக் கேட்டப்போது… அவர் சிரித்துக் கொண்டே ‘‘இங்க பலமான ஆவிக்குரிய சத்தியங்கள் கிடைக்காது; அதனால் அதற்காக வேறே இடத்திற்கு போகிறேன்’’ என்றார்.
நாம் பல நேரங்களில் வேதாகமத்தை கிரமமாக பின்பற்றி வாசித்து அநேக காரியங்களைக் கற்றுக் கொள்கிறோம்; இருந்தும் பல வேளைகளில் ஒரே விதமாக செய்து கொண்டிருப்போம். —–இந்த மாதம் இதைத்தான் செய்வோம் என்று செய்வோம். உதாரணத்திற்கு ஜூன் மாதம் என்றால், பிள்ளைகள் படிப்பதற்காக முயற்சிகளும், ஜனவரி என்றால் புது வருட கொண்டாட்டம் கொண்டாடுவது என்று செய்து கொண்டிருப்போம். இப்படியாக எல்லா மாதத்திற்கும்தான்.
இதெல்லாம் செய்யக் கூடாது என்று சொல்கிறீர்களா என்று கேட்கத் தோணும்.
இவைகளையெல்லாம் உணர்ந்து சிறப்பாக நானும் செய்கிறேன்.
என்ன சொல்ல வரீங்க.
காலண்டரை வைத்துக் கொண்டு இந்தந்த மாதம் இதைத்தான் செய்ய வேண்டும் என்ற ஒரு சிஸ்டம் உண்டு. அது தேவைதான். அதை கிரமமாக கண்டிப்பாக நாம் செய்ய வேண்டும். ஆனால், அதை மட்டும் கருத்தாய் இந்த மாதம் இதைச் செய்ய வேண்டும்; அதற்காக ஆயத்தப்படுவது என்று அதை மட்டும் செய்து கொண்டிருப்பது ஒரு சுழலுக்குள் சுற்றிக் கொண்டிருப்பது போன்றாகும். ஊர் பக்கங்களில் செக்கு மாடு சுற்றி வரலாம்; ஊர் போய் சேராது என்று சொல்வார்கள். அதுப் போன்று காலண்டர் கிறிஸ்தவர்களாக மட்டும் இருந்துவிட்டால் மட்டும் ஆண்டவருக்கு பிரியமானவர்களாக இருப்போமா?
பல நேரங்களில் செய்ததைச் செய்து கொண்டிருக்கும் (சுழலில் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும்) நாம் வெளிப்புறமான மனிதனில் ஆவிக்குரியவர்களாக தெரியலாம். மற்றவர்கள் மெச்சலாம். ஆனால், உள்ளான மனிதனில் வெறுமையுமாய் விரக்தியுற்றவர்களாய் வாழலாம்.
கண்களை ஏறெடுத்துப் பார்ப்போம். நமக்கு முன்பாக உள்ள உலகத்தின் தேவைகள், நம்முடைய பங்களிப்பு, சமுதாயச்சீர் கேடுகளை களைய நம்முடைய முனைப்பு, தேவனுடைய வருகைக்கு நம்மை ஆயத்தப்படுத்தும் முயற்சிகள், குடும்பமாக சமாதானத்தோடு வாழும் வாழ்க்கை, வேதத்திலுள்ள அதிசயங்களைக் (சங்கீதம் 119:18) காணும் கண்கள், பலமான ஆகாரத்தை (எபிரேயர் 5:12) நாடுகிறவர்களாகவும், இயேசுவை நோக்கி ஓடுகிற ஓட்டத்தில் சிறப்பாக ஓடவும் (எபிரேயர் 12:1), தீர்க்கதரிசன நிறைவேறுதலை ஆராய்கிறவர்களாவும், புத்தியுள்ள கன்னிகைகளைப் (மத்தேயு 25:1) போல் பரிசுத்தம் காத்து ஆயத்தமாக நம்மை சீர்த்து£க்கிப் பார்ப்போம். உள்ளான மனிதனில் ஒவ்வொரு நாளும் (2 கொரி. 4:16) பலப்படுவோம்.
போகிற போக்கில் சொல்லுகிறேன். —-பிடித்திருந்தால் ஏற்றுக் கொள்ளுங்க.
அன்புடன்
யோவான் காந்தி இரா
சுவிசேஷகர்
R. Yovan Gandhi, Evangelist, live in Chennai, India
